หลวงปู่สุภา ออกธุดงค์ประเทศพม่า

เมื่อหลวงปู่ศุขมรณภาพในปีพุทธศักราช 2466 พระภิกษุสุภามิได้เดินทางมาร่วมงานศพ เพราะท่านกำลังธุดงค์รอนแรมอยู่ตามป่าตามเขาห่างไกลจากวัดปากคลองมะขามเฒ่าอยู่มาก ไม่ทราบข่าวมรณภาพ ท่านธุดงค์รอนแรมในป่าเขตประเทศพม่า
กล่าวถึงครั้งที่ได้กราบหลวงปู่ศุขแล้ว พระภิกษุสุภาได้เริ่มออกธุดงค์ไปยังภาคเหนือ เพราะว่ามีพระวิปัสสนาจารย์ที่มีชื่อเสียงหลายรูป อีกทั้งยังมีภูเขา ลำเนาไพรอันเงียบสงบ น่าปฏิบัติธรรมหลายแห่ง ในระยะเวลานั้น ท่านได้ทราบข่าวว่าพระในประเทศพม่า เก่งทางวิปัสสนาและวิทยาคม โดยที่ท่านเป็นผู้สนใจใฝ่ศึกษาอยู่แล้ว จึงคิดที่จะธุดงค์ไปฝั่งประเทศพม่า
ท่านเล่าว่า "เมื่อก่อนสมัยนั้นไม่ว่าที่ไหนๆ อุดมสมบูรณ์ไปด้วยป่าไม้ คนก็ไม่มากมาย เหตุการณ์บ้านเมืองก็ไม่วุ่นวาย ไม่รบราฆ่าฟันกันเหมือนสมัยนี้ ใครจะเข้าไปไหนก็ไปได้ โดยไม่ต้องมีหนังสือเดินทาง ไม่ต้องมีหลักฐานอะไรโดยเฉพาะพระสงฆ์ ซึ่งส่วนใหญ่จะธุดงค์ข้ามป่าข้ามเขาไปในป่า ไม่มีใครคอยตรวจตรา เขตประเทศพม่า ที่ติดต่อกับชายแดนไทยเราก็เป็นป่าทั้งนั้น เป็นป่าทึบกว่าประเทศไทยเสียอีก และสมัยนั้นคนทางภาคเหนือ ไปมาหาสู่พม่ากันเป็นว่าเล่น" ท่านไปถึงพม่า ได้พำนักอยู่ในถ้ำเขาใหญ่ การที่ท่านเดินทางไปประเทศพม่า เพื่อศึกษาว่า วัตรปฏิบัติของพระพม่า ประพฤติปฏิบัติกันอย่างไร และที่เล่าลือกันว่าเก่งนั้น เก่งทางใดกันบ้าง ท่านอยู่พม่า ก็ได้ฝึกกรรมวิธีซ้ายหนอ ขวาหนอ หายใจเข้าออก เมื่อท่านพิจารณาแล้วเห็นว่า ไม่ถูกกับอัธยาศัย จึงได้กราบลาบรรดาอาจารย์ที่อยู่ในถ้ำเขาใหญ่นั้นมา โดยให้เหตุผลกับท่านอาจารย์ว่าตั้งใจจะไปธุดงค์ที่อินเดีย เพราะได้ยินคำเล่าลือเรื่องนี้มา อาจารย์ในถ้ำเขาใหญ่ได้อธิบายว่า ที่อินเดียนั้น มีเกจิอาจารย์หลายแห่ง จะเรียนอะไรได้ทั้งนั้น อยู่ในถ้ำก็มี อยู่ในรูก็มี อยู่ในน้ำก็มี ถือว่าเป็นแหล่งรวมของการศึกษาค้นคว้า เพื่อค้นหาสัจธรรม หลวงปู่สุภาจึงกราบลาอาจารย์ในถ้ำเขาใหญ่ประเทศพม่า มาในคราวนั้นเอง