คติธรรมของ หลวงปู่สุภา กนฺตสีโล

การบวช ก็คือ การแสวงหาสัจจธรรม

มีเป้าหมายอยู่ที่ความหลุดพ้น หรือที่เรียกว่า วิมุตฺติ

***

การแสวงหาสัจจธรรม ก็คือ การแสวงหาความจริง

ความจริง ที่พระพุทธองค์ ท่านตรัสว่า สิ่งใดเกิด สิ่งนั้นก็ต้องดับ

และสิ่งใดดับ สิ่งนั้นก็ย่อมเกิดอีก มันวนเวียนๆ อยู่อย่างนี้

หลักสัจจธรรมมันมีอยู่แค่นี้ แต่ตัวเราจะทำอย่างไรกับสิ่งเหล่านั้น

จะทำอย่างไรให้รู้จริง ให้เห็นจริง และให้เข้าใจจริงๆ

***

การออกบวชของหลวงปู่ ก็เพื่อต้องการศึกษาค้นคว้า

ถึงบ่อเกิดของการเกิดต่างๆ เพื่อที่จะหาทางปฏิบัติให้หลุดพ้น

จากหลักข้อนี้ คือ ไปสู่วิมุตติ ไม่ต้องเกิด ไม่ต้องดับ อีกแล้ว

***

อยู่ในป่า นั่งวิปัสสนา ทำสมาธิ แผ่เมตตา ไปเรื่อยๆ

นั่งสมาธิไปเรื่อย ลืมตาแล้วก็เพ่งๆ แล้วก็เกิดตาเนื้อ

ตาในก็ต้องหลับ ตาเนื้อก็ต้องลืม ตาหนังก็มองไม่เห็น

***

การเดินทางธุดงค์ ถ้าจิตเราว่อกแว่ก

เรากลัวเกินไป “ตาย” ถ้ายังตัดความกลัวไม่ขาด

***

ขอบิณฑบาตเถอะ  อาตมาเองจะไปในทางที่ดี

อยากสำเร็จมรรค สำเร็จผล อยากขึ้นสู่สวรรค์และนิพพาน

***

ถ้าเสียสัตย์ ก็เสียศีล เสียศีลแล้ว ธรรมก็ไม่บังเกิด

***

ฉันสละหมดแล้ว ชีวิต ร่างกาย อะไรต่ออะไร

ไม่มีแล้ว ฉันปรารถนาทุกวันนี้ “นิพพาน”

***

ก็เราตั้งสัจจะอธิษฐานมาแล้ว จากวัดของเราที่พูดกันมา

ถึงยาก ถึงง่าย มันก็ต้องพยายาม เราต้องอดทน ต้องขยัน มีขันติ

***

เมื่อเรารู้ว่าเราเป็นอะไร เกิดมาอย่างไร

และมีที่ไปอย่างไร มันก็ไปเข้าหลักสัจจธรรม

ที่พระพุทธเจ้าท่านตรัสไว้ว่า สิ่งใดเกิด สิ่งนั้นต้องดับ

***

เข้าให้ถึงสัจจธรรม เพื่อข้ามพ้นกองทุกข์ต่างๆ นานาที่มีอยู่รอบตัวเรา

จะต้องปฏิบัติธรรม ทำสมาธิให้จิตได้ดวงธรรม ดวงธรรมคือ ความสว่าง

ความสว่างคือความสว่างในทางปัญญา ที่ทำให้เราสามารถรู้ และ 

มองเห็นสัจจธรรมได้ลึกซึ้งลงไป รู้จริง แม้กระทั่งทางในจิตใจเราเอง

***

การปฏิบัติธรรม ปฏิบัติเพื่อให้เข้าถึงสิ่งนั้น การปฏิบัติเพื่อให้เห็นสิ่งนั้น

และ ปฏิบัติเพื่อให้รู้สิ่งนั้น การปฏิบัติจะปฏิบัติอย่างไร

จึงจะเข้าถึงสิ่งนั้น ส่วนนี้เราจึงต้องมาหัดนั่งสมาธิ มาทำกรรมฐานกัน

เพื่อฝึกจิตใจให้เป็นสมาธิไม่ว่อกแว่ก หยั่งจิตให้ลึกในธรรม ให้เข้าถึงสัจจธรรมนั้น

***

เรียนนี่ไม่ใช่อะไร อยากรู้ อยากศึกษาว่าอะไรมันจะเหนือกว่ากันหรือพิเศษกว่ากัน

หรือจะสำเร็จในตัวของเรา ในบุรพชาติของเราแต่ชาติก่อน

***

ตั้งสัจจะไว้ให้ดี ตั้งจิตให้มั่น อย่าไปกระดุกกระดิก

นั่งเพ่งแผ่เมตตาจิตตลอดเวลา

***

แม้ว่าเราจะมีศีล แม้ว่าเราจะมีธรรม เราควรเคารพเจ้าป่าเจ้าเข

 ผ้าจีวรก็ดี ผ้าสบงก็ดี อย่าตากทับพุ่มไม้ กอไม้

***

ให้ถือสัตย์ ศีลห้าอย่าให้ขาดจะตลอดรอดมาได้ อย่าไปโลภ อย่าไปหลง

***

การที่จะไปวิมุตติได้นั้น มันต้องผ่านการศึกษาค้นคว้าและปฏิบัติ

หลวงปู่จึงต้องเดินทางไปศึกษาค้นคว้ากับผู้รู้ต่างๆ และปฏิบัติธรรมมาอย่างต่อเนื่อง

***

"ไปให้ดีนะลูก เดินให้สม่ำเสมอ อย่าเร็ว อย่าช้า

ให้ค่อยไป ให้ค่อยมา โบราณเขาว่า

อยากถึงเร็วให้คลาน อยากถึงนานให้วิ่ง"

(หลวงปู่สีทัตต์ให้โอวาทก่อนลาจากไปออกธุดงค์)

***

"อยากให้ของมันเกิด อยากให้ของมันดับ

อะไรเกิดอันนั้นก็ต้องดับ อะไรดับ อันนั้นก็ต้องเกิด"

(โอวาทจากหลวงปู่ศุข)

***

ถ้าศีลบริสุทธิ์ คุณวิเศษต่างๆ ก็จะมีมาเอง

***

ฆ่าจิตของเราให้มันตาย

อย่าให้มันมีโกรธ อย่าให้มีโลภ อย่าให้มีหลง